Οι πίνακες σελίδων συνήθως είναι μεγάλοι, αποθηκεύονται στην κύρια μνήμη και μερικές φορές είναι και οι ίδιοι σελιδοποιημένοι. Κατά συνέπεια, κάθε πρόσβαση στη μνήμη χρειάζεται τουλάχιστον διπλάσιο χρόνο, μία πρόσβαση για την εύρεση της φυσικής διεύθυνσης και μια δεύτερη για τα ίδια τα δεδομένα. Ως λογική απόρροια, το κόστος είναι πολύ μεγάλο.
Μία λύση είναι να αποθηκεύεται η τελευταία μετάφραση, έτσι ώστε να μην χρειάζεται να γίνει νέα μετάφραση αν η τρέχουσα διεύθυνση αναφέρεται στην ίδια σελίδα με την προηγούμενη διεύθυνση. Μία άλλη λύση αξιοποιεί την αρχή της τοπικότητας.
Αν οι προσβάσεις έχουν τοπικότητα, τότε και οι μεταφράσεις των διευθύνσεων θα έχουν τοπικότητα. Κρατώντας αυτές τις μεταφράσεις διευθύνσεων σε έναν ειδικό καταχωρητή, μια πρόσβαση στη μνήμη σπάνια χρειάζεται μια δεύτερη πρόσβαση για την μετάφραση των δεδομένων. Αυτός ο ειδικός καταχωρητής, ονομάζεται translation look-aside buffer ή ΤLΒ.

Μια καταχώρηση στον TLΒ είναι σαν την καταχώρηση της κρυφής μνήμης όπου η ετικέτα κρατά τμήματα της ιδεατής διεύθυνσης και το τμήμα δεδομένων κρατά έναν αριθμό φυσικού πλαισίου σελίδας, ένα πεδίο προστασίας, ένα δυαδικό ψηφίο εγκυρότητας, συνήθως ένα δυαδικό ψηφίο ένδειξης χρήσης και ένα δυαδικό ψηφίο τροποποίησης. Για ν' αλλάξει τον αριθμό φυσικού πλαισίου σελίδας ή το bit προστασίας μιας καταχώρησης στον πίνακα σελίδων, το λειτουργικό σύστημα πρέπει να σιγουρευτεί ότι η παλιά καταχώρηση δεν βρίσκεται στον TLB. Διαφορετικά το σύστημα δεν θα συμπεριφερθεί σωστά. Το δυαδικό ψηφίο τροποποίησης δηλώνει ότι η σελίδα που πήγε να ταιριαστεί έχει τροποποιηθεί και όχι ότι η μετάφραση της διεύθυνσης στον TLB ή ότι ένα συγκεκριμένο μπλοκ στην κρυφή μνήμη δεδομένων έχουν τροποποιηθεί.