Η βασική αρχή που μας καθοδηγεί στην καταγραφή της απόδοσης ενός υπολογιστικού συστήματος, είναι η δυνατότητα αναπαραγωγής των ίδιων αποτελεσμάτων. Για να το πετύχουμε αυτό θα πρέπει να γίνει παράθεση όλων εκείνων των παραγόντων που θα οδηγήσουν στα ίδια αποτελέσματα κατά την επανάληψη ενός πειράματος.
Είναι σύνηθες φαινόμενο η ύπαρξη σημαντικών αποκλίσεων μεταξύ των διαφόρων μετρήσεων της απόδοσης ενός συστήματος. Το γεγονός αυτό οφείλεται στις διαφορετικές υποθέσεις που έχουν γίνει κατά την διάρκεια των μετρήσεων ή στην έλλειψη επαρκών στοιχείων για την εξαγωγή συμπεράσματος. Ακόμα όμως και αν υπάρξει κοινή συμφωνία για τα προγράμματα που θα χρησιμοποιηθούν, για το περιβάλλον στο οποίο θα εκτελεστεί η μέτρηση και για τον ορισμό του πιο γρήγορου συστήματος, η εικόνα που θα πάρουμε εξακολουθεί να είναι ασαφής. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε με την βοήθεια του παρακάτω παραδείγματος.

Παράδειγμα

Ας θεωρήσουμε 2 προγράμματα τα P1 και P2 τα οποία εκτελώ σε 3 διαφορετικούς υπολογιστές A,B,C

Σχήμα 1.1.1 - Χρόνοι εκτέλεσης 2 προγραμμάτων σε 3 διαφορετικούς υπολογιστές

Χρησιμοποιώντας τον ορισμό του γρηγορότερου υπολογιστή έχουμε ότι:

Ο A είναι 10 φορές γρηγορότερος από τον B για το P1
Ο B είναι 10 φορές γρηγορότερος από τον A για το P2
Ο A είναι 20 φορές γρηγορότερος από τον C για το P1
Ο C είναι 50 φορές γρηγορότερος από τον A για το P2
Ο B είναι 2 φορές γρηγορότερος από τον C για το P1
Ο C είναι 5 φορές γρηγορότερος από τον B για το P2

Εξετάζοντας μεμονωμένα κάθε μία από τις παραπάνω δηλώσεις εκτιμούμε καλύτερα την απόδοση κάθε υπολογιστή. Ολες μαζί όμως παρουσιάζουν μια μπερδεμένη εικόνα. Η σχετική απόδοση κάθενός από τους υπολογιστες A,B,C δεν είναι ξεκάθαρη.