Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν...

Η θέση μνήμης χαρακτηρίζεται από τη διεύθυνση και το περιεχόμενό της. Το περιεχόμενο μπορεί να είναι εντολή ή τα δεδομένα εντολής.
Μια κωδικοποιημένη εντολή χωρίζεται σε πεδία. Ένα από τα πεδία πεδίο καθορίζει την λειτουργία που πρόκειται να εκτελεστεί και ονομάζεται πεδίο κωδικού λειτουργίας. Τα άλλα πεδία της εντολής καθορίζουν πληροφορίες για τη διεύθυνση των τελεστέων, ή ακόμα και τους ίδιους τους τελεστέους.
Ο τρόπος με τον οποίο προσδιορίζεται η διεύθυνση ή η τιμή των τελεστέων μπορεί να γίνει με δύο διαφορετικούς τρόπους: η διεύθυνση ή η τιμή του τελεστέου να υπονοείται (υπονοούμενος-implicit) ή να είναι σαφώς καθορισμένη (σαφής-explicit).
Όσον αφορά στον τρόπο αποθήκευσης και προσπέλασης των πληροφοριών για τη διεύθυνση ή την τιμή των τελεστέων, οι κύριες αρχιτεκτονικές είναι: η στοίβα, ο συσσωρευτής και δύο κατηγορίες αρχιτεκτονικών με καταχωρητές γενικής χρήσης: Καταχωρητή–μνήμης και Καταχωρητή-καταχωρητή.
Η στοίβα είναι μια λίστα από δεδομένα, τα οποία είναι συνήθως λέξεις ή bytes. Ένα στοιχείο δεδομένων μπορεί να προστίθεται ή να αφαιρείται μόνο από την κορυφή της στοίβας κάθε φορά.
Οι δύο βασικές λειτουργίες που μπορούν να εκτελεστούν σε μια στοίβα είναι η ώθηση και η εξαγωγή.
Ο συσσωρευτής είναι ένας καταχωρητής ειδικής χρήσης που χρησιμοποιείται στην αρχιτεκτονική υπολογιστών.
Οι καταχωρητές χρησιμοποιούνται για τη φύλαξη των μεταβλητών και πλεονεκτούν έναντι της μνήμης.
Δύο βασικά χαρακτηριστικά χωρίζουν τις αρχιτεκτονικές καταχωρητών γενικής χρήσης: το πλήθος των τελεστέων σε μία εντολή, και το πλήθος των τελεστέων που μπορεί να είναι διευθύνσεις μνήμης στις αριθμητικές και λογικές εντολές.