Κεφάλαιο 4 | Ενότητα1 | Ερωτήσεις επισκόπησης | Προηγούμενο | Λεξικό όρων

Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν...

Η μνήμη γενικά είναι κάθε λειτουργική μονάδα ή μέσο στο οποίο φυλάσσονται δεδομένα και προς εκτέλεση εντολές με δυνατότητα ανάκτησης. Στην κύρια μνήμη περιλαμβάνεται η RAM και η ROM, ενώ στις βοηθητικές μνήμες περιλαμβάνονται οι μαγνητικές και οι οπτικές μονάδες μνήμης.

Οι μονάδες μνήμης μπορούν να χωριστούν σε μονάδες τυχαίας προσπέλασης και μονάδες ακολουθιακής πρσπέλασης. Τα ολοκληρωμένα κυκλώματα μονάδων τυχαίας προσπέλασης (RAM) διατίθενται σε δύο τύπους: τις Δυναμικές μνήμες - DRAM και Στατικές μνήμες - SRAM.

Για να αυξήσουμε την συνολική απόδοση του υπολογιστικού συστήματος χρησιμοποιείται μία πολυεπίπεδη ιεραρχία μνήμης ανάλογα με τις επιδόσεις που προσφέρουν.

Η κύρια μνήμη ενός συστήματος υπολογιστή, αποτελείται από ένα σύνολο κελιών ή θέσεων. Κάθε κελί αποτελείται από ένα σταθερό αριθμό ψηφίων (bits), που συνήθως είναι 8 bits ή πολλαπλάσιό του.

Ο χρόνος αναμονής και το εύρος ζώνης αποτελούν τα πιο σημαντικά κριτήρια για την απόδοση της μνήμης. Η ευρύτερη κύρια μνήμη, η απλή εναλλασσόμενη μνήμη και η χρήση ανεξάρτητων τραπεζών μνήμης, αποτελούν τις τρεις βασικές τεχνικές βελτίωσης της απόδοσης της κύριας μνήμης.

Ο σκοπός της εναλλασσόμενης μνήμης είναι να εκμεταλλευτεί το εύρος ζώνης όλων των δυναμικών μνημών του συστήματος.

Για να επιτευχθεί μεγαλύτερο εύρος ζώνης χρησιμοποιούνται τράπεζες μνήμης με εναλλασσόμενες σειριακές προσβάσεις. Για να αποτρέψουμε τη σύγκρουση των τραπεζών της μνήμης δίνουμε λύσεις με χρήση λογισμικού και υλικού, όπως η απαίτηση το πλήθος των τραπεζών να είναι πρώτος αριθμός.