Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν...   Ο υπολογιστής που φέρει εις πέρας το ίδιο ποσό δουλείας σε λιγότερο χρόνο είναι ο ταχύτερος. Η διαφορά στη σύγκριση έγκειται στο αν μετράμε το χρόνο εκτέλεσης μιας εργασίας (χρόνος απόκρισης) ή πολλών (ρυθμαπόδοση).   Η απόδοση ενός υπολογιστή διαφέρει ανάλογα με το αν υπολογίζουμε βασιζόμενοι στο διανυθέντα χρόνο ή στον χρόνο χρήσης της ΚΜΕ.   Υπάρχουν 4 διαφορετικά επίπεδα προγραμμάτων που χρησιμοποιούνται για την εκτίμηση της απόδοσης ενός υπολογιστή: Πραγματικά προγράμματα, Πυρήνες, Προγράμματα Δοκιμής – Παιχνίδια, τα Σύνθετα προγράμματα δοκιμής αλλά και συλλογές από προγράμματα δοκιμής..   Ο συνολικός χρόνος εκτέλεσης είναι η πιο απλή προσέγγιση της σχετικής απόδοσης ενός συστήματος. Καθορίζεται από τον αριθμητικό μέσο (ο μέσος όρος των χρόνων εκτέλεσης). O σταθμισμένος χρόνος εκτέλεσης προσδιορίζεται με δύο μεγέθη: i) τον σταθμισμένο αριθμητικό μέσο και ii) τον σταθμισμένο αρμονικό μέσο.    Ο κανονικοποιημένος χρόνος εκτέλεσης αποτελεί μία 2η προσέγγιση όταν έχω άνισο ποσοστό συμμετοχής των προγραμμάτων στο φόρτο. Περιλαμβάνει την κανονικοποίηση των χρόνων εκτέλεσης ως προς τον υπολογιστή αναφοράς και τον υπολογισμό του μέσου όρου των κανονικοποιημένων χρόνων εκτέλεσης.    Ο γεωμετρικός μέσος είναι λιγότερο παραπλανητικός από τον αριθμητικό μέσο.   Συχνές παρανοήσεις (πλάνες) και λάθη (παγίδες) που υποπέφτουμε γενικεύοντας αρχές σχεδιασμού αποτελούν οι: MIPS, MFLOPS, τα συνθετικά προγράμματα δοκιμής, τα προγράμματα δοκιμής απόδοσης, κορυφαία και μέση απόδοση.